تفسیر مناسب نتایج آزمایش های آزمایشگاهی می تواند به مقدار زیادی در تعیین ویژگی های امولسیون های قیری کمک نماید. همراه با پیشرفت فن آوری امولسیون های قیری در طول چندین سال، آزمایش های آنها نیز گسترش یافته است. بعضی از این آزمایش ها برای اندازه گیری کیفیت اجرا و برخی دیگر اساساً مربوط به فرآیند ساخت می باشند. آزمایش های آزمایشگاهی معمولاٌ برای یکی از چهار هدف زیر انجام می شوند:
1- برای اندازه گیری خواص امولسیون های قیری در ارتباط با حمل، ذخیره سازی و اجرا.
2- برای کنترل کیفیت و یکنواختی فرآورده در ضمن ساخت و مصرف.
3- به منظور تهیه روش های استاندارد برای مشخصات فنی.
4- برای پیش بینی یا کنترل عملیات اجرایی.
آزمایش های امولسیون های قیری بر اساس استانداردهای( ASTM:D244 و AASHTO:T59 ) و ( EN 13808 ) (استاندارد ملی 12505 ) تحت عناوین آزمایش های تحت عناوین آزمایش های تعیین اجزای تشکیل دهنده، غلظت، پایداری و بررسی باقی مانده از تقطیر امولسیون قیری انجام می شوند.
آزمایش های تعیین اجزای تشکیل دهنده امولسیون قیری عبارتند از:
- تعیین مقدار آب
- تعیین مقدار باقی مانده از تقطیر
- شناسایی ماده روغنی تقطیر شده با روش ریز تقطیر
- تعیین باقیمانده در اثر تبخیر
- تعیین بار الکتریکی ذرات امولسیون قیری کاتیونیک
%20(1)_thumb.jpg)
تعیین کندروانی امولسیون قیری به روش سیبولت فیورل تعیین پایداری امولسیون قیری شامل:
- گلوله شدن
- نشست
- اختلاط با سیمان
- آزمایش پوشش
- قابلیت امتزاج با آب
- یخ زدگی
- قابلیت اندود و مقاومت در مقابل آب
- پایداری در هنگام ذخیره سازی
آزمایش های بررسی قیر باقیمانده از تقطیر امولسیون قیری شامل:
- تعیین چگالی باقیمانده
- تعیین مقدار خاکستر
- تعیین میزان حلالیت قیر در تری کلروراتیلن
- تعیین درجه نفوذ
- تعیین قابلیت شکل پذیری
- آزمایش شناوری