امولسیون های قیری و کاربردهای آنها در آسفالت های نازک حفاظتی

 

ﻣﺰﺍﻳﺎﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﺍﺯ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﺩﻳﺮﺑﺎﺯﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺰﺍﻳﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ (ﺟﺎﻣﺪ ﻭ ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎﻣﺪ) ﻭ ﻳﺎ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﻣﺎﻳﻊ (cut back)

ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﺪﻡ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﻓﺮﺁﻳﻨﺪ ﮔﺮﻣﺎﺩﻫﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه، ﻋﺪﻡ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻪ ﺣﻼل های ﻣﻴﺎﻥ ﺗﻘﻄﻴﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻬﻴﻪ ﻗﻴﺮ ﻣﺎﻳﻊ، ﻋﺪﻡ ﺁﺗﺶ ﮔﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻱ ﻭ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺁﻟﻮﺩه ﻧﻜﺮﺩﻥ ﻣﺤﻴﻂ ﺯﻳﺴﺖ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺗﺒﺨﻴﺮ ﺣﻼﻝ (ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﻣﺎﻳﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ) ﻭ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺴﺎﺯﻱ، ﺣﺘﻲ ﺑﻬﻤﺮﺍه ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﺮﻃﻮﺏ ﺍﺷﺎﺭه ﻧﻤﻮﺩ. امولسیون های ﻗﻴﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺴﺎﺯﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻬﻴﻪ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺳﺮﺩ، ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺳﻄﺤﻲ، slurry seal , tack coat ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻋﻼﻭه ﺑﺮ ﺁﻥ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩﻫﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺎﻟﭻ ﺩﺭ ﺗﺜﺒﻴﺖ شن های  ﺭﻭﺍﻥ، پوشش های ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﻣﺨﺎﺯﻥ ﻭ ﻋﺎﻳﻖ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﺎﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ

یک مخلوط دو فازی از دو مایع مخلوط نشدنی میباشد که فاز داخلی به صورت ذرات ریز در داخل فاز خارجی پراکنده می باشد. قط ذرات در امولسیون بین 5-1/0 میکرون می باشد. لذا قطر ذرات از حالت های محلول حقیقی و کلوئیدی بزرگتر می باشد.

ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩﻱ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻔﺎﻳﺮ، ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻖ ﺑﺎ ﺛﺒﺎﺕ ﻧﺒﻮﺩه ﻭ ﺩﻭ ﻣﺎﻳﻊ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻧﺸﺪﻧﻲ(ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ: ﺁﺏ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ) ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﺯ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺟﺪﺍ ﺷﺪه ﻭ ﺩﻭ ﻓﺎﺯ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﺭﺍ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ. ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺳﻄﺢ ﺗﻤﺎﺱ ﺩﻭ ﻓﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻧﺮژﻱ ﺑﻴﻦ ﺳﻄﺤﻲ، ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺟﺪﺍﻳﻲ ﺩﻭ ﻓﺎﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎ ﺛﺒﺎﺕ ﻣﻲ ﺭﺳد.

به طور خلاصه دلایل ناپایداری امولسیون ها را می توان موارد زیر دانست:

1- نسبت نامناسب فازهای روغن و آب

2- انتخاب نامناسب و یا مقدار نامناسب امولسیفایر

3- ناخالصی در آب، روغن یا اموسیفایر

4- واکنش بین تشکیل دهنده ها با هم یا با ظرف

5- افزایش دما

6- تبخیر بیش از حد

7- انجماد

8- شوک مکانیکی

9- زمان یا سرعت غلط اختلاط

10- جذب گاز یا مواد خارجی

11- وجود ذرات بزرگ در فاز پراکنده

 

به طور کلی عوامل موثر بر گیرش امولسیون های قیر که باید در تعیین تقریبی زمان گیرش، بعد از پخش امولسیون و یا اختلاط آن با مصالح سنگی در حین اجرای کار و عملیات آسفالتی مورد توجه و ملاحظه باشند عبارتند از:

• سرعت جذب آب توسط سنگدانه ها: معمولاً مصالح سنگی با بافت ریز و متخلخل موجب تسریع زمان گیرش امولسیون(از طریق جذب آب موجود در سیستم) می شوند.

• درصد رطوبت و آب مصالح سنگی قبل از اختلاط با قیر

• شرایط جوی شامل دمای محیط، رطوبت نسبی و سرعت باد که تاثیر تعیین کننده ای بر روی پدیده گیرش دارند.

• بار ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻏﻠﻄﻚ (ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺗﺮﺍﻛﻢ) ﻭ ﺗﺮﺍﻓﻴﻚ ﺭﺍه: ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﻓﺸﺎﺭ ﻏﻠﻄﻚ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻱ ﺧﺮﻭﺝ ﻭ ﺣﺬﻑ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ.

• ﺩﺍﻧﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﻭ ﺳﻄﺢ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ: ﺩﺍﻧﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﺭﻳﺰ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﻄﺢ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﺩﺭﮔﻴﺮﺵ ﻭ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

• ترکیب ﻣﻴﻨﺮﺍﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ: ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ ﺑﺎ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻳﻚ ﻭﺍﻛﻨﺶ ﻭ ﻓﻌﻞ ﻭ ﺍﻧﻔﻌﺎﻝ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﮔﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻨﺪ.

• مصالح ﺳﻨﮕﻲ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺧﺎﻙ ﻳﺎ ﺭﻳﺰﺩﺍﻧﻪ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ: ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺭﺍ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻭﻟﻲ ﻋﻤﻞ ﺁﻣﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ.

• مقدار ﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺳﺎﺯ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﺩﺭ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ 

• ﻟﺨﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻱ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ: ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﺏ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﺳﻮﺏ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.

 

ذخیره ﺳﺎﺯﻱ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺑﻪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤل ها ﻭ ﻧﻜﺎﺕ ﻣﻬﻤﻲ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﻴﺮﻫﺎﻱ ﻣﺼﺮﻓﻲ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ. ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺴﺎﻣﺤﻪ ﻭ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺍﺟﺮﺍﺋﻲ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺯﻭﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭ ﺑﻲ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﻗﻴﺮ ﺭﺍ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻫﺰﻳﻨﻪ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﻭژه ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻴﻜﻨﺪ. 

ﺑﺮﺍﻱ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩﻥ ﻗﻴﺮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ﻳﺎ ﺑﺨﺎﺭ ﺁﺏ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﻛﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺨﺎﺯﻥ ﻧﺼﺐ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭﺟﻪ  ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﺁﺏ ﮔﺮﻡ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻴﭽﮕﺎه ﺍﺯ 85 ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﻴﮕﺮﺍﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ. 

ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻗﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﺯﻥ ﺫﺧﻴﺮه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﻗﻴﺮ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﻮﺩ. ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻣﺎﻱ ﻗﻴﺮ، ﺁﺏ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺭﺍ ﺗﺒﺨﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻏﻠﻈﺖ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻓﺰﻭﻧﻲ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻻﻳﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻗﻴﺮ ﺧﺎﻟﺺ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺨﺰﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻛﻠﻴﻪ ﻣﻮﺍﺩ ﻗﻴﺮﻱ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺨﺰﻥ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. 

ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﻢ ﺯﺩﻥ ﻗﻴﺮ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﻱ ﻓﺸﺮﺩه ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﻛﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ.

ﺩﺭ ﺟﺎﺑﺠﺎﺋﻲ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻗﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺨﺰﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﺨﺰﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭ ﻧﻜﺎﺕ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩ: 

ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻗﻴﺮ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺨﺰﻥ ﺑﻪ ﻣﺨﺰﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ، ﺑﺮﺍﻱ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﻭ ﻳﺎ ﻛﺎﻫﺶ ﺻﺨﺎﻣﺖ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻗﻴﺮﻱ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ  ﺑﻬﻢ ﺯﺩ.

ﻛﻠﻴﻪ ﭘﻤپ ها، ﺷﻴﺮﺁﻻﺕ، ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﻣﺨﺎﺯﻥ ﺫﺧﻴﺮه ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﺦ ﺑﻨﺪﺍﻥ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻧﻤﻮﺩ.

ﭘﻤﭗ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻛﻠﻴﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﺎﻟﻲ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺿﺪ ﻳﺨﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻗﻴﺮ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩ. ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﭘﻤﭗ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﻧﻤﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﺪﺍﺭ ﺩﺍﺧﻠﻲ ﭘﻤﭗ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻗﻴﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﭘﻤﭗ ﻣﻲ ﭼﺴﺒﺪ ﻭ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﭘﻤﭗ ﻫﺎﻱ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﻛﺮﺩ. 

ﭘﻤﭗ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺎﺭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ 65 ﺩﺭﺟﻪ ﺳﺎﻧﺘﻴﮕﺮﺍﺩ ﮔﺮﻡ ﻛﺮﺩ. ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻤﭗ ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﺕ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺣﻼﻝ ﻧﻔﺘﻲ ﭘﺮ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﺠﺪﺩ، ﭘﻤﭗ ﺑﻪ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ.

قیرهای ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺁﻧﻴﻮﻧﻴﻚ ﻭ ﻛﺎﺗﻴﻮﻧﻴﻚ ﺩﺭ ﺳﻪ ﮔﺮﻭه ﻋﻤﺪه  ﺯﻭﺩﺷﻜﻦ، ﻛﻨﺪﺷﻜﻦ ﻭ ﺩﻳﺮﺷﻜﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻨﺪﻱ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻫﺮﻳﻚ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭ ﺯﻳﺮ ﮔﺮﻭه ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﺎً ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﻨﻮﻉ  ﻗﻴﺮ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ  17 ﮔﻮﻧﻪ ﻗﻴﺮﻱ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﻴﺮ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻼﺣﻈﺎﺕ ﻭﻳﮋه ﺿﺮﻭﺭﻱ ﺍﺳﺖ.  

ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﮔﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﻴﺮ، ﻧﻮﻉ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺍﺟﺮﺍﻳﻲ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻗﻴﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻗﻴﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﺭ ﻛﺪﺍﻣﻴﻚ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ  ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺳﻄﺤﻲ، ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺳﺮﺩ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ، ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺳﺮﺩ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ، ﺍﻧﺪﻭﺩ ﺳﻄﺤﻲ ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﻧﺪﻭﺩ ﻧﻔﻮﺫ ﻭ ﻳﺎ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺗﻌﻤﻴﺮﺍﺗﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﻱ ﺍﺟﺮﺍﻳﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﺍﻣﺘﺮﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻛﻪ ﺭﻭﻱ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ، ﺑﻪ ﻗﻴﺮ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻭﻳﮋه ﺍﻱ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ. 

ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺫﻳﻼً ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭه ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺮﺍﻱ  ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻗﻴﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻔﻴﺪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ:

• ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺟﻮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﻧﻮﻉ ﻗﻴﺮ، ﻃﺮﺡ، ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻛﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

• نوع ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ.

• نوع ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﮔﺎه.

•  ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﺤﻞ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻛﺎﺭ ﺷﺎﻣﻞ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻭ ﺩﺳﺘﺮﺳﻲ ﺑﻪ ﺁﺏ.

• ﻭﺿﻌﻴﺖ ﺗﺮﺍﻓﻴﻚ ﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﺗﺮﺍﻓﻴﻚ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ.

• شرایط ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﻳﻲ ﻭ ﺟﻮﻱ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩه ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ.

ﺟﺎﺩه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺟﻮﻱ ﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﻲ ﺩﭼﺎﺭ  ﺧﺮﺍﺑﻲ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺭﻭﻳﻪ ﺭﺍه ﺷﺪه ﻭﻟﻲ ﺟﺴﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﻤﺎﻛﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺑﻬﺴﺎﺯﻱ ﻋﺎﺟﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺮﺍﺑﻲ ﺑﻪ ﺟﺴﻢ ﺭﺍه ﻧﻔﻮﺫ ﻧﻜﺮﺩه ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﻛﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻧﮕﺮﺩﺩ. ﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﺑﻲ ﻫﺎ ﻋﻤﺪﺗﺎً ترک های ﺭﻳﺰ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺭﺍه، ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺎﺋﻴﺪه ﺷﺪﻥ ﺭﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ  ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺴﺎﺯﻱ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺭﺍه ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﺭﻱ ﺳﻴﻞ ﻛﻪ ﻣﺨﻠﻮﻃﻲ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺍﺯ ﻗﻴﺮ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﺭﻳﺰ ﺩﺍﻧﻪ (ﻣﺎﺳﻪ ﻭ ﻓﻴﻠﺮ) ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﻣﻲ ﺷﺪه ﺍﺳﺖ. ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺍﺳﻼﺭﻱ ﺳﻴﻞ ﻛﻪ

1- با اﺳﻼﺭﻱ ﺳﻴﻞ ﺻﺮﻓﺂ ترک ها ﻭ ﭼﺎﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻮﭼﻚ ﭘﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ.

2- این رویه ها ضخامتی کمتر از 8 میلیمتر داشته و با این ضخامت عملاً رویه یکنواخت نخواهد داشت.

3- در صورتیکه رویه را صیقلی و لغزنده شده باشد با اسلاری سیل نمیتوان ضریب اصطکاک سطح راه را چندان افزایش داد.

4- تجدید و احیای شیب بندی راه با اسلاری سیل مقدور نخواهد شد.

برای جبران کاستی های فوق و بهسازی مطلوب راه هایی که شدت خرابی آنها زیاد ولی خرابی صرفاً محدود و به رویه است آسفالت های نازک به ضخامت حداکثر 10 میلی متر نیز اجرا می شوند که میتوان آنها را نوع تکامل یافته اسلاری سیل دانست که در ذیل معرفی میگردند:

 

آﺳﻔﺎﻟﺖ ﺭﻭﻳﻪ ﻧﺎﺯﻙ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻗﻴﺮ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺯﻳﺮ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ:

1- مصالح ﺳﻨﮕﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﻤﻮلاً ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﺍﺯ   0-4 ﺗﺎ 0-10 ﻣﻴﻠﻴﻤﺘﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺣﺘﻲ ﺍﻟﻤﻘﺪﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﻔﻞ ﻭ ﺑﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺩﺍﺷﺘﻪ  ﻭ ﺯﻳﺮﻱ ﻻﺯﻡ ﺭﺍه ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪ.

2- به ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻗﻴﺮ ﻭ ﺩﺭﺻﺪﻱ ﺁﺏ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﺨﺶ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺭﻭﺍن (نظیر بتن با درصد آب نسبتاً زیاد) داشته و براحتی قابل پخش است.

3- ضخامت نهایی درمحدوده 8 تا 15 میلیمتر (برحسب نوع دانه بندی انتخاب شده)خواهد بود.

4- پس از اجرای لایه ای تقریباً غیرقابل نفوذ را تشکیل می دهد.

5- در صورت انتخاب مصالح از نوع کاملاً شکسته و مقاوم رویه ای با ضریب اصطکاک بالا ایجاد می شود که بخوبی نیز به لایه زیرین می چسبد.

 

1- ﺟﺎﺩه ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﻲ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺍﻛﺴﻴﺪه ﺷﺪﻥ ﻗﻴﺮ ﺷﺪه ﺍﻧﺪ.

2- ﺭﻭﻳﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻠﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﻛﺎﻫﺶ ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﻗﻴﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﻨﮕﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺩر ﺣﺎﻝ ﺟﺪﺍﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺭﺍه ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

3- ﺭﻭﻳﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻱ ﺷﻴﺐ ﻋﺮﺿﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩه ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻳﻚ لایه ﺩﺭ ﺣﺪ 1.5 ﺳﺎﻧﺘﻴﻤﺘﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻴﺐ ﺑﻨﺪﻱ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

4- راه هایی ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﻗﻴﺮﺯﺩﮔﻲ ﺷﺪه ﻭ ﻳﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺁﻧﻬﺎ ﺻﻴﻘﻠﻲ ﺷﺪه ﻭ ﺟﺎﺩه ﺣﺎﻟﺖ ﻟﻐﺰﻧﺪه ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩه ﺍﺳﺖ.

5- ﺭﺍﻫﻬﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻂ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻲ ﭼﺮﺥ ﺷﺪه ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻘﺪﺍﺭﻱ ﺑﻴﺸﺘر ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺍﻓﺖ ﻫﺎﻱ ﺁﺗﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻮﺩ.

 

ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻮﻉ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ (ﻛﺎﺗﻴﻮﻧﻲ ﻳﺎ ﺁﻧﻴﻮﻧﻲ) ﺑﻪ ﻧﻜﺎﺕ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ:

1- امولسیون ﻗﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻲ ﺍﻟﻤﻘﺪﻭﺭ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺭ ﺳﻄﺤﻲ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ(ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﻨﻔﻲ) ﺗﺎ ﭘﺶ  ﺍﺯ ﻋﻤﻞ ﺷﻜﺴﺖ ﻭ ﺟﺪﺍﺷﺪﻥ ﺁﺏ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻗﻴﺮ، ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻴﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ﻗﻴﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮔﺮﺩﺩ. ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻴﻜﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻳﻚ ﻣﻌﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩه ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﺳﻄﺤﻲ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﺳﻄﺤﻲ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ امولسیون های ﻛﺎﺗﻴﻮﻧﻴﻚ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩه ﮔﺮﺩﺩ.

2- زمان ﺷﻜﺴﺖ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺷﺪه ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺟﺮﺍ ﻫﻤﺨﻮﺍﻧﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻋﻤﻞ ﺷﻜﺴﺖ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﭘﺨﺶ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﮕﺮﺩﺩ. ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﺩه ﻣﺪﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﺮﺍﻓﻴﻚ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

3- ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻗﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﺟﻮﻱ (ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﻱ ﺑﺎﺭﺍﻥ) ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍ ﻗﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺟﺪﺍ ﻧﮕﺮﺩﺩ.

 

ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﺍﺋﻲ مخلوط های ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻧﺎﺯﻙ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭘﺮ ﻛﺮﺩﻥ ترک ها ﻭ ﭼﺎﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺤﺪﻭﺩ (ﻏﻴﺮﻋﻤﻴﻖ) ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﻓﻊ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺮﺍﺑﻲ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ راه ها ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ:

1- در صورتیکه چاله های سطح راه کوچک باشد(عمق بین 2 تا 4 سانتیمتر) از مخلوط های نازک آسفالت امولسیونی با دانه بندی های 4-0 یا 10-0 میلیمتر استفاده گردد.

2- در صورتیکه چاله ها بزرگتر بوده و یا راه دچار تغییر شکل و موجی شدن شده باشد از روکش های آسفالت گرم استفاده گردد و یا با آسفالت تراش ابتدا تغییر شکل ها و موج ها برداشته شده و سپس آسفالت نازک امولسیونی اجرا شود.

ﻣﻴﺰﺍﻥ ﭘﺨﺶ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﻧﺎﺯﻙ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ راه ها ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻭﺿﻌﻴﺖ رویه ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﺋﻲ ﻭ ﻓﺼﻞ ﻛﺎﺭﻱ، ﻧﻮﻉ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪ ﻗﻴﺮ ﺁﻥ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺍﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ ﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺩﺍﻧﺴت.

آسفالت نازک امولسیونی با دانه بندی 0-6mm : kg/m2 16-12 (وزن مصالح خشک)

آسفالت نازک امولسیونی با دانه بندی 0-6mm : kg/m2 16-12 (وزن مصالح خشک)

 

ﺍﺟﺮﺍﻱ آسفالت های ﻧﺎﺯﻙ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻲ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮ ﻛﺎﺭﺍﺋﻲ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮ ﻧﻤﻲ ﺑﺎﺷد:

1- ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﻜﻪ ﺭﻭﺳﺎﺯﻱ ﺩﭼﺎﺭ ﻧﺸﺴﺖ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﻻﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺮﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.

2- ﻋﻤﻖ ﭼﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻱ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﻋﺒﻮﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻭ ﺍﺟﺮا ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﻧﺎﺯﻙ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻻﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻛﺮﺩ.

3- ترک ها ﺭﻭﻳﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ترک های ﻓﻌﺎﻝ (ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺜﺎﻝ ترک های ﺍﻧﻌﻜﺎﺳﻲ) ﺑﺎﺷﺪ.

ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻓﻮﻕ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﺧﺮﺍﺑﻲ ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭﺯﮔﻴﺮﻱ ترک ها ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﻭﻛﺶ ﻧﺎﺯﻙ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺟﺮﺍﻱ آسفالت های ﺿﺨﻴﻤﺘﺮ ﺩﺭﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﺁﺳﻔﺎﻟﺖ ﺳﺮﺩ ﺍﻣﻮﻟﺴﻴﻮﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻫﺎﻱ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩه آسفالت های ﮔﺮﻡ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ راه های ﺑﺎ ﺧﺮﺍﺑﻲ ﻫﺎﻱ  ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﻛﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﻛﺶ ﻧﻤﻮﺩ.