قیرها براساس روش تولید، ترکیبات و خصوصیات فیزیکی به دسته های مختلفی تقسیم بندی میشوند مانند قیرهای با درجه نفوذ و قیرهای PG و قیرهای ویسکوزیته (VB) دراین بخش مروری خواهیم داشت به قیرهای ویسکوزیته Viscosity Grade Bitumen
از این نوع قیر بیشتر در تهیه آسفالت گرم استفاده میشود. این نوع قیر از خاصیت ترموپلاستیکی بیشتری نسبت به سایر قیرها برخوردار است بطوریکه در هوای سرد سخت تر و در هوای گرم نرم تر است هم اکنون بعضی از کشورها و عمدتاً هندوستان از این نوع قیر استفاده می شود به این نوع قیر، قیرهای رده ویسکوزی هم گفته می شود.
قیرهای ویسکوزیته براساس استاندارد ASTM به شماره D3381-09 و براساس روش AASHTO به شماره M226-8 تعریف میگردند.
قیرهای ویسکوزیته به دسته های VG-10 و VG-30 و VG-40 و براساس نتایج حاصل از آزمون گرانروی طبقه بندی می شوند.
ویسکوزیته قیر یک خاصیت مهم و بنیادی از قیر است که معلوم میکند قیر در یک دمای مشخص و با یک محدوده دمایی چه رفتاری را از خود نشان میدهد.
ویسکوزیته مطلق براساس پواز و گرانروی کینماتیک بر حسب سانتی استوکس معرفی میشوند.
هرچقدر درجه حرارت زیاد باشد قیر نرم تر است در این نوع قیر آزمون ویسکوزیته در دمای 60 و 135 درجه سلسیوس اندازه گیری می شود که به ترتیب دمای سطح راه در تابستان و دمای مخلوط کردن آسفالت است.
قیرهای VG-10
برای پاشش روی سطوح و یا در شرایط آب و هوایی سرد مورد استفاده قرار میگیرد و تقریباً معادل قیرهای 100-85 است.
قیرهای VG-30
برای استفاده در مخلوط های آسفالتی گرم بهره برداری می شود و تقریباً معادل 70-60 می باشند.
قیرهای VG-40
برای استفاده در مخلوط های آسفالتی و آسفالت گرم بهره برداری می شود و تقریباً معادل 50-40 می باشند.