مخلوط های ویژه بازیافت و مواد افزودنی(بخش اول)
تعداد بسیار زیادی از مخلوط های ویژه آسفالت گرم برای کاربردهای متفاوت وجود دارد. با این وجود اکثر مخلوط های ویژه رایج مورد استفاده در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد. بازیافت آسفالت در چندین نوع و با پروسه های متفاوتی صورت می گیرد. این مقاله فقط در برگیرنده کارخانه مرکزی بازیافت آسفالت گرم می باشد. در ادامه به مطالعه مواد افزودنی و طبقه بندی عمومی و مفهوم پایه آنها پرداخته می شود.
مخلوط های آسفالت گرم متخلخل
اگرچه در ایالات متحده معمولاً از مخلوط های آسفالت گرم با دانه بندی توپر استفاده می شود، ولی در موارد خاص از مخلوط های متخلخلی نیز استفاده می شود. دو نوع عمده از مخلوط های متخلخل که در این مقاله مورد ارزیابی قرار می گیرند. این دسته از مخلوط ها برای اساس و لایه رویه مورد استفاده قرار می گیرند.
مخلوط های متخلخل آستر
بر اساس نوع کاربرد، این مخلوط ها به نام های مخلوط های سنگ درشت و یا مصالح نفوذ پذیر عمل آوری شده با قیر نامیده می شوند. معمولاً این مخلوط ها فاقد ریزدانه و یا دارای میزان اندکی از این مواد می باشند و به جهت تامین قفل و بست مناسب بهتر است دانه های درشت گوشه دار باشند. به طور معمول میزان قیر این مخلوط ها محدوده ای بین 5/1 تا 5/2 درصد است. با این وجود، ضخامت غشای قیری اطراف ذرات سنگدانه به طور قابل توجهی نسبت به مخلوط های دارای دانه بندی توپر، بیشتر است. بنابراین قیر جامد با نرخ آهسته تری اکسید می شود. معمولاً برای جلوگیری از جاری شدن غشاهای ضخیم در طول زمان حمل به محل روسازی، دمای مخلوط را پایین نگه می دارند در صورت پایین بودن مساحت سطح به ازای هر کیلوگرم سنگدانه، به زمان اندکی برای مخلوط کردن بیشتر مصالح نیاز است.
این مخلوط ها دارای نفوذپذیری بسیار بالایی بوده و زه کشی سریعی را برای آب سطحی فراهم می کند. با این وجود، لايه باید برای موثر بودن در قسمت آفتابگیر راه بوده و به لبه و با زهکش کناری راه متصل شود. هزینه این مخلوط ها در مقایسه با مخلوط های آسفالت توپر، عمدتاً به دلیل میزان کمتر قیر مصرفی، به طور قابل توجهی کمتر می باشد. برای قرار گیری سنگدانه ها و تراکم مخلوط سه بار عبور غلتک کافی میباشد. غلتک زنی بیش از حد باعث شکسته شدن سنگدانه ها می شود. در صورتی که از این مخلوط ها بین یک روساری بتنی و روکش مخلوط آسفالت گرم توپر استفاده شود، وقوع ترک های انعکاسی به حداقل می رسد. استفاده از مخلوط های سنگ درشت در بعضی از ایالت ها گزارش شده است، این مخلوط ها توانایی تحمل تردد سنگین کامیون، بدون هیچ گونه اعوجاج را دارند. مقاومت کافی در برابر تغییر شکل، نتیجه وجود سنگدانه های نسبتا درشت و قفل و بست مناسب ذرات می باشد. مصالح نفوذپذیر عمل آوری شده با قیر به علت بهبود زهکش بودن در روسازی های صلب و انعطاف پذیر در چندین ایالت مورد استفاده قرار گرفته اند. توصیه می شود که برای روسازی های انعطاف پذیر که دارای زیر اساس و مصالح نفوذ پذیر عمل آوری شده با قیر می باشند، از دولایه زهکش استفاده شود.
در سیستم های دولایه، آب زهکشی شده می تواند از زیر اساس نفوذ پذیر و در جهت بالا عبور کرده و وارد مصالح نفوذپذیر عمل آوری شده با قیر شده و به سرعت از هر نقطه تخلیه شود. با این حال در سیستم تک لایه ای روسازی، تنها دارای مصالح زیر اساس می باشد، هر میزان آبی که وارد زير اساس شود باید تمام مسیر تا خروجی را از بین این مصالح طی کند. با فرض اینکه آب در شانه های جاده تبخیر شده و با توسط زهکش لبه، زهکشی شده است، مسیر زهکشی مؤثر در سیستم دو لایه ای، ضخامت لایه زیر اساس بوده و همچنین مسير زهکشی سیستم تک لایه ای، نصف عرض جاده می باشد، در زمانی که جاده دارای چندین خط عبوری باشد. این مشکل به دلیل عرض زیاد جاده پیچیده تر خواهد شد
ادامه مقاله را در پست بعدی دنبال بفرمایید...