مرمت عریان شدگی آسفالت
به جدا شدن قیر از سنگدانه و از رویه آسفالتی که به آن عریان شدگی آسفالت و شن زدگی هم گفته می شود یکی از دلایل متعدد خرابی رویه راه است. مرمت عریان شدگی آسفالت به روش های مختلفی انجام می شود که در ادامه به آن بطور اختصار خواهیم پرداخت.
یکی از دلایل عریان شدگی آسفالت نفوذ رطوبت به درون آسفالت است که به دلیل ضعیف بودن پیوند سنگدانه و قیر ایجاد میشود که در نهایت موجب تخریب رویه میگردد. هرچند عریان شدگی در اثر عواملی به غیر از نفوذ آب نیر میتواند ایجاد گردد.
استفاده از مصالح نامرغوب نوع قیر و کیفیت و نحوه گرم کردن قیر و وجود گرد و خاک بر روی سنگدانه ها و مصالح سنگی از نظر آهکی یا سیلیسی بودن و تراکم کم در زمان اجرا و درصد فضای خالی و نوع ترافیک عبور و شرایط اقلیمی و عمر آسفالت نیز میتوان شدیداً اثر گذار باشد.
عریان شدگی آسفالت میتواند به دلایل مختلفی پدید آید از بین رفتن قیر از سطح دانه ها به دلیل عدم وجود مقاومت لازم و چسبندگی موردنیاز متیواند یکی دیگر از دلایل آن باشد. چسبندگی قیر و مصالح سنگی پدیده پیچیده ای است که در مرکز فعل و انفعالات فیزیکی و شیمیایی است.
برای مرتفع کردن هر کدام از عوامل فوق روش های مختلف و خاص خود را طلب میکند.
همان طور که اشاره شد عریان شدگی دقیقاً به چسبندگی بین قیر و مصالح سنگی بستگی دارد و مهمترین عمل در پایداری آسفالت است ایجاد چسبندگی هرچه بیشتر مصالح سنگی به کمک بهبود خصوصیات قیر مورد استفاده یکی از روش های معمول در بهسازی رویه آسفالتی راه ها است.
یکی از دلایل شن زدگی آسفالت خارج از مشخصات بودن قیر مورد استفاده در آن میباشد و بعضی از مصالح سنگی نیز بخوبی به قیر مورد استفاده نمی چسبند و آبگریز هستند. هرچند ممکن است آسفالت در زمان اجرا از حرارت لازم برخوردار نبوده یا بخوبی متراکم نشده باشد و یا میزان قیر استفاده شده در آسفالت کمتر از قیر لازم باشد گرم نمودن آسفالت و سوختن قیر مورد استفاده در آسفالت از دلایل دیگر آن است.
همانطور که اشاره شد علل مختلفی برای شن زدگی راه قابل تصور است که یکی از آنها پیرشدگی قیر و اینه آن پیرشدگی آسفالت است پیرشدگی قیر باعث کم شدن درجه نفوذ و افزایش کندروانی آن میشود و در نتیجه قیر شکننده شده و باعث جدا شدن مصالح از سطح آسفالت گردد وجود منافذ هوایی زیاد در روسازی آسفالتی موجب تسریع در پیرشدگی و در نتیجه جدا شدن زودهنگام مصالح سنگی میگردد با افزایش ضخامت قیر دور مصالح آسفالت میتوان پیرشدگی را کم کرد و اثرات آن را به تاخیر انداخت.
مواد چسبنده با ضد عریان شدگی و یا ضد شن زدگی(آنتی استریپر) برای اصلاح عملکرد مخلوط های آسیب پذیر مورد استفاده قرار میگیرند خصوصاً در شرایط مرطوب مواد ضد عریان شدگی باعث افزایش طول عمر روسازی شده و در مقایسه با قیمت آسفالت هزینه کمی را تحمیل میکند که بصورت های مختلفی در بازار وجود دارد که به صورت مایع یا جامد هستند.
فوگسیل شامل پخش نمودن لایه نازکی از قیر بر روی سطح راه آسفالتی است که موجب میگردد علاوه بر آبندی کردن رویه و پرکردن ترک های کوچک شن زدگی را کاهش دهد این فوگسیل بایستی از قیرهای امولسیونی CSS استفاه میشود.
برحسب وسعت و شدت خرابی یکی از گزینه های زیر انتخاب می شود:
با استفاده از جاروی مکانیکی سطح روسازی را از مواد خارجی، آب راکد، دانه های سست، شل و کنده شده تمیز و سپس سطح خراب شده را با
فوگ سیل اصلاح میکنیم. فوگ سیل باید قیر امولسیون باشد. (معمولاً مقدار قیر امولسیون لازم برای این منظور بین 0/45 تا 0/7 لیتر در هر متر مربع میباشد).
در صورتی که مقدار خرابی زیاد باشد با استفاده از آسفالت سطحی، اسلاری سیل یا با یک لایه بتن آسفالتی نازک روکش آسفالت گرم میشود.
در شن زدگی های شدید موضعی، بخش آسیب دیده برداشته و وصله پاره عمقی یا عمقی میشود. در شن زدگی شدید با وسعت زیاد، بافت سطحی باقیمانده تعیین کننده این موضوع میباشد که آسفالت حفاظتی یا روکش آسفالت گرم موردنیاز میباشد. اگر مصالح درشت دانه، بیش از 12 میلیمتر بیرون زدگی داشته باشند بجای سیل کت باید از یک روکش استفاده نمود.