خطر اصلی مرتبط با قیر این است که این محصول در حین حمل و نقل، ذخیره سازی و فرآوری در دمای بالا نگه داشته می شود. بنابراین بسیار مهم است که از PPE مناسب استفاده شود و از تماس پوست با قیر داغ جلوگیری شود. برخی از راهنمایی ها در زیر آورده شده است اما مشاوره دقیق در تعدادی از نشریات موجود است( CONCAWE 1992؛ انستیتو انرژی 2005؛ Eurobitume 2011 و برگه های داده های مربوط به ایمنی مواد.
انتشار بخار
قیرها مخلوط های پیچیده ای از هیدروکربن ها هستند که از نقطه جوش دقیقی برخوردار نیستند زیرا اجزای آنها در دامنه وسیعی از دما می جوشند. نشر دودهای قابل مشاهده به طور معمول در دمای 150 درجه سانتیگراد شروع می شود. میزان بخار تولید شده برای هر 10–128C افزایش دما دو برابر می شود. دودها عمدتاً از هیدروکربن (Brandt وDe Groot 1996) و مقادیر کمی سولفید هیدروژن تشکیل شده اند. بخارهای قیر همچنین حاوی مقادیر کمی از ترکیبات آروماتیک چند حلقه ایPAC)) و به طور خاص هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ایPAH)) است. این مواد شیمیایی از تعدادی حلقه بنزن تشکیل شده است که با هم گروه شده اند. بعضي از اينها با سه تا هفت حلقه ذوب شده(معمولاً چهار تا شش حلقه) شناخته شده و باعث مشكلات سرطان در انسان مي شوند. با این حال ، غلظت این مواد سرطان زا در قیر بسیار کم است (CONCAWE ، 1992).
یکی از رایج ترین راه های ورود PAH به بدن تنفس هوای آلوده است. هنگام تنفس PAH ها وارد ریه ها می شوند. اگر در نزدیکی محل زباله های خطرناک که PAH ها دفع می شوند زندگی می کنید، احتمالاً PAH تنفس می کنید. اگر غذا و آب آلوده به PAH بخورید یا بنوشید ممکن است در معرض آن قرار بگیرید. در صورت تماس پوست با خاک یا محصولات آلوده به PAH مانند روغن های سنگین، ذغال سنگ، قیر عایق بام یا کئروزوت، قرار گرفتن در معرض PAH نیز ممکن است رخ دهد. کریوزوت مایعی روغنی است که در قطران ذغال وجود دارد و برای حفظ چوب استفاده می شود. به محض ورود به بدن PAH ها می توانند گسترش پیداکرده و بافت های چربی را هدف قرار دهند. اندام های هدف شامل کلیه ها و کبد است. با این حال PAH ها طی چند روز از طریق ادرار و مدفوع دفع می شوند.
بنابراین قرار گرفتن در معرض PAH ها در طی یک دوره طولانی باعث نگرانی برای سلامتی می شود و اقداماتی مانند کاهش دما و جلوگیری از فضاهای بسته باید به عنوان یک نظارت خوب در تولید محصولات انجام شود.
در سال 2013 یک بررسی جامع در IARC Monograph 103 انجام شد که به این نتیجه رسید که هنگام قرار گرفتن در معرض بخار قیر کاملاً اکسید شده در مقابل آسفالت مستقیم و قیرهای سخت، احتمال سرطان زایی افزایش می یابد(IARC Monograph 2013, IARC) نشان داد که شواهد محدودی در انسان وجود دارد که نشان دهنده سرطان زا بودن مواجهه شغلی با قیرها و انتشار قیرها در هنگام کار بام و آسفالت ماستیک است و شواهد کافی در حیوانات آزمایشی وجود دارد. برای سرطان زایی میعانات گازی تولید شده از قیرهای اکسیده شده و بر این اساس آنها قیرها را به سه گروه زیر تقسیم می کنند:
• قرار گرفتن در هنگام کار در برابر قیرهای اکسیده و انتشار آنها هنگام سقف سازی احتمالاً برای انسان سرطان زا است. گروه 2 (A)
• قرار گرفتن در هنگام کار با قیرهای سخت و انتشار آنها در طی کار ماستیک و آسفالت احتمالاً برای انسان سرطان زاست گروه 2 (B)
• قرار گرفتن در هنگام کار در برابر قیرهای مستقیم و انتشار آنها در هنگام آسفالت جاده احتمالاً برای انسان سرطان زا است گروه 2 (B)
از این رو برخلاف مونوگرافی قبلی که در سال 1985 منتشر شد(IARC ، 1985) قیر اکسیده شده از طبقه بندی احتمالاً سرطان زا گروه 2 (B) به احتمالاً سرطان زا گروه 2 (A) منتقل شد و این در برگه های داده های ایمنی مواد تأمین کننده منعکس شده است.
لازم به ذکر است که در مونوگرافی IARC فقط به وجود خطر توجه می شود و از خطر قرار گرفتن در معرض خبری نیست: به این معنی که آیا این خطر هرگز برطرف خواهد شد؟
سولفید هیدروژن
سولفید هیدروژن از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا می تواند در فضاهای بسته مانند قسمت بالای مخازن ذخیره شود و قرار گرفتن در معرض این گاز در غلظت های ppm 500 می تواند کشنده باشد بنابراین ضروری است هر فضایی که در آن سولفید هیدروژن وجود داشته باشد قبل از ورود کسی به منطقه بدون گاز تست شده و تأیید شود. علاوه بر این با افزایش استفاده از گوگرد به عنوان یک عامل اتصال متقابل در تولید قیرهای اصلاح شده با پلیمر پایدار، مدیریت فعالانه سولفید هیدروژن که به طور بالقوه می تواند در سراسر زنجیره تامین تولید شود از اهمیت بیشتری برخوردار است.
احتراق
برای سوختن قیر دمای بسیار بالایی لازم است. برخی از مواد اگر به اندازه کافی گرم باشند در معرض هوا شعله ور می شوند و گاهی اوقات "پیروفوریک" توصیف می شوند. در مورد قیرها این دمای اشتعال خودکار به طور کلی در حدود 400 درجه سانتیگراد است. با این حال با وجود ذخیره سازی و استفاده از دماهای بسیار کمتر از دمای اشتعال خودکار، آتش سوزی ها به ندرت به طور ناگهانی رخ می دهند. در شرایط کم اکسیژن، سولفید هیدروژن حاصل از قیر می تواند با زنگ زدگی(اکسید آهن) در سقف و دیواره مخازن ذخیره واکنش داده و "اکسید آهن پیروفریک" ایجاد کند. این ماده به راحتی با اکسیژن واکنش نشان می دهد و در صورت افزایش ناگهانی محتوای اکسیژن مخزن می تواند خودسوز شود که به نوبه خود می تواند باعث ایجاد شعله های کک در سقف و دیواره های مخزن شود. رسوبات کک در نتیجه میعانات قیری است که برای سقف و دیواره های مخزن در طی یک مدت زمان تخریب شده و مواد کربنی تشکیل می دهد. در شرایط دمای بالا و در حضور اکسیژن یا افزایش ناگهانی اکسیژن موجود ممکن است یک واکنش گرمازا منجر به خطر آتش سوزی یا انفجار شود. بر این اساس منافذ موجود در مخازن قیر باید بسته نگه داشته شود و دسترسی به سقف مخازن باید همیشه محدود شود.
تماس با آب
بسیار حیاتی است که آب با قیر داغ در تماس نباشد. اگر این اتفاق بیفتد آب به بخار تبدیل می شود. در این فرآیند حجم آن در فشار اتمسفر با ضریب 1673 افزایش می یابد در نتیجه سرریز شده، کف می کند و بسته به مقدار آب موجود، امکان جوشاندن قیر داغ وجود دارد.
خطرات احتمالی از طریق تماس با پوست
به غیر از سوختگی های حرارتی، خطرات مرتبط با تماس اکثر قیرها با پوست بسیار ناچیز است. مطالعات (بوفتا، 2001) نتیجه گرفتند که هیچ مدرک مستقیمی برای ارتباط قیر با اختلالات پوستی طولانی مدت در انسان وجود ندارد علی رغم اینکه قیرها سالها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند. با این وجود احتیاط است که از تماس نزدیک و طولانی مدت پوست با قیر جلوگیری شود.
قیرهای محلول و امولسیون های قیر در دمای پایین تر جابجا می شوند که احتمال تماس با پوست را افزایش می دهد. اگر بهداشت شخصی نامناسب باشد، ممکن است تماس منظم با پوست ایجاد شود. با این حال، مطالعات انجام شده توسط (Shell Brandt و همکاران 1999) (Deygout 2011) (Potter و همکاران 1999) نشان داده است که قیرها بعید است به صورت زیستی در دسترس باشند(نفوذ پوست و جذب بدن) و قیرهای رقیق شده با حلال ها بعید است خطر سرطان زایی داشته باشد. با این وجود امولسیون های قیر می توانند باعث تحریک پوست و چشم شوند و در برخی افراد پاسخ های آلرژیک ایجاد کنند.
کمک های اولیه برای سوختگی های پوستی
مطالب زیر از یادداشت های Eurobitume برای راهنمایی پرسنل کمک های اولیه و پزشکی گرفته شده است(Eurobitume 2011) این مشاوره در قالب یک کارت در اندازه A5 تولید می شود نسخه هایی از آن به چند زبان مختلف از Eurobitume در دسترس است. در نظر گرفته شده است که کارت باید قربانی سوختگی را در بیمارستان همراهی کند تا فوراً در مورد درمان مناسب توصیه کند.
کمک های اولیه
سوختگی های قیر باید حداقل به مدت 15 دقیقه خنک شود، ابتدا با آب خنک برای کاهش درد، سپس با آب گرم برای جلوگیری از هیپوترمی اگر سطح سوخته از اندازه دست بزرگتر باشد. سوختگی چشم باید حداقل 5 دقیقه با آب شستشو داده شود.
برای برداشتن قیر در محل کار از روی بدن نباید هیچ تلاشی کرد.
مراقبت های پزشکی
(در صورت شک از تماس با مرکز سوختگی دریغ نکنید.)
اقدامات لازم برای از بین بردن لایه قیر از سطح پوست باید در اسرع وقت تحت نظارت پزشک یا در بیمارستان انجام شود. با این حال این روش درمانی باید با احتیاط انجام شود زیرا برداشتن بی احتیاط قیر ممکن است منجر به آسیب بیشتر پوست شود و خطر عفونت و احتمال بروز عوارض را با خود به همراه داشته باشد.
در ابتدا شناخت سطحی یا عمیق بودن سوختگی مهم نیست. اولویت باید حذف قیر بدون آسیب بیشتر باشد.
حذف قیر چسبیده به مناطق سوخته
روش های مختلفی می تواند توصیه شود.
• لایه قیر باید در جای خود باقی بماند و با گاز ضخیم حاوی پارافین یا یک کرم آنتی بیوتیک مبتنی بر پارافین مانند (Flammazine سولفادیازین نقره) پوشانده شود. چنین درمانی باعث نرم شدن قیر می شود و باعث می شود پس از چند روز به آرامی ار پوست جدا شود.
• در روش دیگر باید روغن زیتون(بطری جدید) گذاشته شود و بگذارید تا مناطق آسیب دیده برای چند ساعت خیس بخورد. پس از آن قیر را می توان با مالش آرام و مقداری گاز از بین برد. با پیچاندن نواحی آسیب دیده با گاز آغشته به روغن زیتون، می توان قیر باقیمانده را از بین برد. پانسمان باید هر 4 ساعت تعویض شود. بعد از 24 ساعت می توان قیر باقیمانده را از بین برد و سوختگی باید به طور متناوب ضد عفونی و درمان شود.
سوختگی های جانبی با اثر تورنیکت
وقتی قیر اندام یا قسمتی از بدن را کاملاً محاصره می کند، قیر خنک و سفت شده ممکن است به دلیل ورم (تورم) سوختگی، اثر تورنیک ایجاد کند. در صورت بروز این امر، برای جلوگیری از محدود شدن جریان خون باید قیر را در اسرع وقت نرم و یا جدا کرد.
سوختگی چشم
برای حذف قیر توسط پرسنل فاقد صلاحیت هیچ تلاشی نباید صورت گیرد. بیمار باید برای تشخیص و درمان مناسب به سرعت به چشم پزشک یا بیمارستان با واحد چشم پزشکی ارجاع شود.
قیر و محیط زیست
ارزیابی چرخه زندگی قیر
ارزیابی چرخه زندگی (LCA) ابزاری برای بررسی جنبه های زیست محیطی و تأثیر احتمالی یک محصول، فرآیند یا فعالیت با شناسایی و کمی سازی جریان انرژی و مواد است. LCA کل چرخه زندگی را شامل می شود از جمله استخراج ماده اولیه، تولید، حمل و نقل و توزیع، استفاده از محصول، سرویس و نگهداری و دفع (بازیافت، سوزاندن یا دفن زباله).
این یک تجزیه و تحلیل دائمی است که بر ورودی محیط زیست (بر اساس اثرات اکولوژیکی) و استفاده از منابع متمرکز است. موجودی چرخه زندگی (LCI) و تأثیر چرخه زندگی را می توان به دو قسمت مجزا تقسیم کرد. Eurobitume برای تولید داده های موجودی در مورد تولید قیر راهسازی برای مطالعات آینده LCI که قیر در آن استفاده می شود، موجودی چرخه عمر قیر را انجام داده است (Eurobitume ، 2012). علاوه بر این LCA های قیر، آسفالت و مصالح ساختمانی بسیاری دیگر نیز وجود دارد اما برای مقایسه آنها باید از استاندارد سری ISO 14040 برخوردار باشند (ISO ، 2006).
استفاده از قیر به عنوان پوشش آب قابل شرب
سالهاست که از قیر و آسفالت برای کاربردهایی که در تماس با آب هستند مانند پوشش مخازن، سدها و دایک ها استفاده می شود (Scho¨nian ، 1999). تعدادی از مطالعات در ایالات متحده آمریکا و اروپا انجام شده است تا مشخص شود آیا در تماس طولانی مدت با آب، اجزا از آسفالت و قیر خارج می شوند یا خیر.
شل مطالعات آزمایشگاهی شستشو را روی طیف وسیعی از قیرها و آسفالت ها انجام داده است (برانت و دی گروت ، 2001). اینها نتیجه گرفتند که اگرچه تماس طولانی مدت با آب منجر به شسته شدن PAC ها به داخل آب می شود اما سطح به سرعت به یک سطح تعادلی می رسد که کاملاً کمتر از حد آب سطحی است که در تعدادی از کشورهای اتحادیه اروپا وجود دارد و بیش از یک مرتبه بزرگتر از اتحادیه اروپا است. هدف از دستورالعمل آب آشامیدنی محافظت از سلامتی انسان در برابر اثرات سوء هرگونه آلودگی آب در نظر گرفته شده که برای مصرف انسان با اطمینان زیادی سالم و تمیز باشد.
• تمام سیستم های توزیع بیش از 50 نفر که بیش از 10 متر مکعب در روز تأمین می کنند اما همچنین سیستم های توزیع کمتر از 50 نفر که حتی کمتر از 10 متر مکعب در روز تأمین می کنند اگر آب مورد استفاده در جهت هدف فعالیت های اقتصادی باشد.
• آب آشامیدنی از تانکرها
• آب آشامیدنی در بطری ها یا ظروف
• آب مورد استفاده در صنعت فرآوری مواد غذایی، مگر اینکه مقامات ذی صلاح راضی باشند که کیفیت آب نمی تواند بر سالم بودن مواد غذایی در شکل نهایی آن تأثیر بگذارد.